Kulu gradim, vihor je obara
tresnju sadim, ona ne behara
ruzu berem, trnje me ubada
basto moja bez sunca i hlada
Sto ce meni od kamena kula
sto ce miris ruze iz zumbula
sto ce tresnja da mi behar daje
kad se draga za drugog udaje

Zoru cekam, zora ne svanjava
sunca nema, nece da granjava
bunar kopam, bunar mi se rusi
pjesmu pjevam a suza me gusi
Sto ce meni bunar voda ziva
ko ce na njoj lice da umiva
sto ce sunce jutrom da se javlja
kad me moja draga zaboravlja
Vranca sedlam da se na put spremam
kud se spremam, kad djevojku nemam
prsten kujem, njoj ga necu dati
moj prstenu pust ces mi ostati
Sto ce meni vranac ko oluja
u gori ga rastrgali vuci
sto ce prsten sa sedam dragulja
kad ne blista na njezinoj ruci