Nedjeljno jutro u malom selu ispod Stare planine
sunce obasjalo svadbeno kolo i bijele svatove
u kolu djevojke tanke, visoke, ruku punih darova
i najljepsa od svih u haljini bijeloj Nina Koncareva
lijepe djevojke svadbene grlice same kolo vodile
jer momaka nema u ovome selu ispod stare planine

Puscana jeka propara nebom, svatovi zastali
dva siva sokola ranjeno kliknula, u nebo poletjela
zadrhtala suma, utihnule ptice i stara planina
na crnim konjima dva jahaca iz sume doletjela
i sunce vec zaslo je vecer se spustila u selu nigdje nikoga
a u bijeloj haljini svog dragog cekala Nina Koncareva
Vranci se propeli bijesom noseni, a jahaci umorni
bijelu kosulju, crvenu, krvavu, spustili preda nju
uzela bijelu kosulju krvavu, na grudi je prislonila
i dugo tako svog dragog grlila Nina Koncareva
noc je minula i zora obasjala selo ispod planine
i bijelu haljinu nijeme i kamene Nine Koncareve
i bijelu haljinu nijeme i kamene Nine Koncareve