Secas se bele haljine
prve za tebe skrojene
na tvoj sesti rodjendan
su te slikali u njoj
I ta je slika zarobljena
sa stotine drugih uspomena
retko se iz izhabane
kutije izvlaci

Secas se starih vozova
majcinih lakih pogleda
igara sa sestrama
tvojih ociju punih sunca
Vreme je zatamnilo
plave pramenove
jos ih i usivilo
takvi su i sad
Kolevka puna secanja
uspavanih od vremena
vuces je poput kofera
kad prodjes pored nas
Ref.
I sad ti suze nose mir
niko drugi ne shvata, sem njih
sta si izgubila
vreme se ne vraca
Bez straha klizis kroz godine
i svaka prica te dodirne
suze su prekrile osmehe
tek ih uz pozdrave izigras
I trazis priliku da ga spomenes
sve sto te seca na njega da dotaknes
kao ruke njegove
tople, mekane
Ref.