Ne cuje se vise smih od dice
kroz ponestru doli va dvoriscu
nima vise koga da nan vazge
vazge oganj na nasen ognjiscu
Si se razbizali svojin puten
ostali smo samo nas dva stari
i spomen na prepasano vrime
vjecnu ljubav ka nas vavik zari

Jos nas pelje isti maestral
jos smo z' istun skotun vezani
na pune jidra kroz zivot
bordizamo ja i ti
Vrime pomoliva nase cime
i na grote skrivene nas tira
moja si lanterna va skurini
morska vila va crnoj dubini